Minik meleğim uzun zaman oldu sana bir şeyler yazmayalı. Son yazılarımı karalarken doğum gününe hazırlık telaşındaydık. 1 koca yılı birlikte, sağlıklı ve mutlu geçirmemizi kutladık. Doğum günü kutlaman ile ilgili başka bir yazı yazarım bu yakınlarda. Üzerinden bir ay geçti ama yazamadım pek bir şey. Zor bir dönemden geçtik ailece. Sızısı biraz geçene kadar da elim gitmedi klavyeye. İçimde hiç bir şey için heves kalmamıştı. Çaresizlizliğin insanın elini kolunu bağladığı, içinde hayata tutunan bağlarının çoğunu kopardığı, isyanın kıyısında yürüdüğümüz bir dönemi atlattık. Detaylarını ve ne olduğunu buraya yazmanın ne sana ne de bize bir faydası olmayacağı için sana ait bu günlükteki bütün detaylarını yaşanmamışcasına sildim. Hafızalarımızdan da silinip gitsin diye. Zaman her şeyin ilacı diyorlar. Dedikleri gibi de oluyor yavaş yavaş. Yeni bir başlangıç, taze bir heves için insanlara şans uğrar bazen. Bugün tekrar sana bir şeyler yazmamı sağlayan iki taze nefes çektim içime. Biri, senin...
Babadan oğula hatıra defteri