1994 yılında tanıştırılmıştım bu lanetle. Neredeyse 2003'ten beri de sigarayı bırakmam gerek diyordum. Zaman zaman azaltarak kontrol altında tutmak istesem de, genellikle kontrol altında olan ben oluyordum. İlerde bırakacağım, istediğim zaman bırakabilirim avuntuları ile 10 sene dolmuştu. İlk denememe başlamadan önce bırakmayı başaramadığım da bağımlılığımın nasıl çığ gibi büyüyen bir öz güven sorununa ve giderek azalan kendine saygıya dönüşeceğinden haberim yoktu. Öyle de oldu. Gerçekten bırakmayı istemiyorsun derdi annen. Sürekli denedim. Ama bir yerde direncim hep kırılıyordu. Doğum günleri, yıl başları, dünya sigarayı bırakma günleri. Bunlar her zaman deneme için bahanelerimdi. Ama artık sigara ve benliğimle ilişkilerim de laçkalaşmıştı. Doğru olan şeyi bilip yapamamak kadar insanın kendini aşağılayacağı bir vaka olmaz sanırım. Her başarısız girişimden sonra böyle hissediyordum. Bunun acısını da kendimden sigara içerek çıkarıyordum. Belki de annen haklıydı. Hiç gerçekten bıra...