Merhaba canımın içi. Bir aydan uzun zaman olmuş yeni bir yazı yazmayalı. Yılbaşından sonra bir ay nasıl geçti pek anlamadım doğrusu. Günler haftalar göz açıp kaparcasına geçiyor. Dün gece seni uyuttuktan sonra farklı bilgisayarlara ve disklere, rastgele kaydettiğimiz resimleri toparladım. Sonrasında annenle oturup eskilerden videolar izledik. Hatırlamak çok güzel. Zaten bu bloğun var oluş sebeplerinden biri de hafızamdaki zayıflığı telafi etmekti. Gözlerimiz ışıl ışıl, eski hallerini izledik. Çok tatlı bir bebekmişsin. Bunu "kirpi yavrusunu pamuğum diye sever" gibi bir hisle söylemiyorum. Göz var, izan var. Kalemle çizilmiş gibi bir yüz, zeytin gözler, aksanlı ve yeni yeni dökülen kelimeler. Maşallahın var. İnsan o zaman daha çok sıkıp, sıkıştırıp, öpüp koklasaymışım keşke diyor. Çünkü şu an sarılmak öpmek pek mümkün değil. Delikanlı oldun sıkıştırılıp öpmeye gelmiyorsun. Muhtemelen bir kaç yıl sonra da bugünlere ait resimlere ve videolara bakıp şimdi...
Babadan oğula hatıra defteri