Ana içeriğe atla

Tekrar Merhaba


Tekrar merhaba tosunum. En son Ocak ayında karalamışım bir şeyler. Senin doğumunla birlikte bir heves başladığım, sen büyüyüp yazıları bloğa girme işini sana devredene kadar devam ettirebilmeyi umduğum minik günlüğümüze büyük bir ara vermiş oldum. Aşağı yukarı beş ay olmuş. Ama resimlerden bile ne kadar büyüdüğünü anlamışsındır. Kıdemli bebeklikten acemi çocukluğa terfi ettin artık. Bu beş ayda ne oldu da yazamadım bilmiyorum. Biraz zamansızlık, biraz heves azalması, biraz üşengeçlik. Hepsinden biraz işte. Ama en çok zamansızlık. Yapacak çok iş bir o kadar az zaman. Bu arada neredeyse 100 kilo oldum. Kendimi taşımaktan yoruluyorum. Bu yüzden spor salona gitmeye başladım hafta içi. Birlikte geçirdiğimiz zamandan çalmamaya çalışıyorum elimden geldiğince. Şimdi Temmuz'un serin bir gecesi. Spordan geldim. Balkonda bilgisayarı açıp, uzun zaman sonra sol üst köşede favorilere kaydettiğim bloğumuz linkini tıkladım. Sayfa sayfa geriye gidip büyüyüşünü gördüğümde ne güzel olmuş iyi ki yazmışım dedim kendime. Ne yapıp edip devam etmeliyim derken 5 ay sonra tekrar başladım. Arada yazamadığım bir sürü şey oldu tabi sana.

Eskisi kadar çok resim çekmesek de yine sağlam bir arşivimiz var. Bir şeyleri sana burada özetlemenin en iyi yolu hikayeyi resimlerle anlatmak. Bu akşamdan itibaren son 5 ayın resimlerini gözden geçirip, yeniden minik günlüğümüze bizden notlar düşmeye başlarım. Şimdi sen yatağında bu resimdeki gibi uyuyorsun. Baba da uyuyacak. Ama kendime ve sana söz yazmaya devam edeceğim. İyi geceler birtanem.


Yorumlar

mavii dedi ki…
babadan ogluna günlükk ..çok duygulandımm ..
allah ayırmasın!!
8 Haziran 2012 02:06
Cem dedi ki…
Teşekkür ederim. Sizin mesajınızla neredeyse bir yıldır sözümü tutamadığımı da fark ettim. :)
8 Haziran 2012 09:09
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Elmyra Duff

Uzun zamandır bir köpeğimiz olsun istiyorum ben. Her fırsatta söylerim annene. Annen köpeklerden çekinir. Köpeklerden hoşlanmaz diyemem sadece uzaktan sevmeyi tercih eder. Yanlarına sokulmaz, hatta bir köpek ona doğru yaklaşırsa genelde kaçacak delik arar. Bu yüzden köpek besleme sevdası bahçeli bir evimiz olana kadar rafa kaldırılmıştı. Ortaköy'de oturduğumuz zamanlarda kendimize ait bir kedimiz olmuştu. Mısırdı adı. Ona bakıp büyütmek bile ciddi sorumluluk istiyordu.Sonra anneannene devrettik o sorumluluğu. Kendimize zor bakıyorduk o zamanlar. :) Hayvan sevgisinin çocuk gelişiminde çok önemli bir rolü olduğu, evde evcil bir hayvan ile birlikte büyümenin çok olumlu katkıları oluğunu duyuyoruz, okuyoruz. Ama hali hazırda apartman dairesinde yaşarken, hakkını vererek evcil bir hayvanı sahiplenmeye hazır olmadığımızı ben de kabul ediyorum artık. Bahçeli bir eve geçersek ilerde ilk işim bir köpek almak olacak ama. Çünkü sen de benim gibi bayılıyorsun köpeklere. Şimdiye kadar tatsız b...
Yorum Gönder
Okumaya Devam Et

İlk Karşılaşma

B u notları tutmak için geç kalmışım belli ki. Hamileliğin öncesi ve sonrasıyla 15 aylık bir zamanı, birkaç nota sığdırmak tahmin ettiğimden de zor oluyor. İlk aklıma geldiğinde bu işe başlasaydım daha iyi olurdu belki. En azından bir yerlere not almalıymışım. Doğuma kadar birbirimizle, doğum sonrası Doruk'la o kadar meşguldük ki bir günlük tutmaya ya da herhangi bir hobiye ayıracak zaman ne yazık ki hiç olmadı. Son yazıda kaldığım yer hamileliğin sekizinci ayıydı. Evde hazırlıklar tamamlanmış, sona yaklaşan hamileliğin hediyesini beklemeye başlamıştık. Zaman azaldıkça heyecanımız da artıyordu. Son trimester de rutin kontrollerin aralığı 15 güne inmişti. Bizim de doğumu yapacağımız hastaneye karar verme zamanımız gelmişti. Aslında iki alternatifimiz vardı. Ya John Hopkins ya da Tekirdağ Devlet Hastanesi. Çok alakasız göründüğünü biliyorum. İlk tercihimiz Suzan'ın laperoskopi ameliyatını yaptırdığımız modern bir hastane olan John Hopkins'ti. Ancak Doğum Tekirdağ Devlet Hast...
2 yorum
Okumaya Devam Et

Iyiligi Kalbınden Tasan Kuzu

Yepyeni bir yılın günlerini birlikte tüketmeye başladık bile oğlum. Çok şükür. Özellikle bu yılbaşı eğlenceli ve huzurlu geçti. Bir yılbaşı gecesine yakışır biçimde kar yağdı. Ben zaten yarım gün için işe gitmeyi manasız bulanlardanım. Kar da gitmeme izin vermeyince Perşembe'den Pazara 4 günlük bir yeni yıl tatilimiz oldu.  Yılın son günü neredeyse tüm gün dışarıda karla oynadık. En sevdiğin şeylerden biri. Evde "Bu sene mutlaka gideriz" diye her zaman tam takım kayak kıyafetleri bulunduruyoruz :) Kar topu oynamaya çıkarken kayak kıyafetlerimizi giydik. Üşüme ıslanma riskini azalttık böylece. Bütün çocuklar bahçedeydi. Kimi kartopu oynuyor, kimi kardan adam yapıyordu. Biz ve bir kaç kişilik proje ekibi ise iglo yapmaya karar verdik. Kamyonunun kasasında kiremit haline getirdiğimiz karlar ile igloyu inşa etmeye çalıştık. Ama tahmin ettiğimizden daha zor ve uzun sürecek bir uğraşmış. Sen minecraft evi yapıyoruz diye kendini ve diğer çocukları motive etmeye çalışs...
Yorum Gönder
Okumaya Devam Et