ÖMER DORUK CANPOLAT

Yine uzun bir aradan sonra yazma motivasyonuma kavuştum. Her şeyi bir arada yazamayacağım için buralarda olmadığım dönemde olanları kısa kısa yazacağım birazdan. Kısa kısa dediğime bakma epey uzun bir yazı olacak adamım. Hazır mısın ?  Önce havadan sudan bahsedeyim. Geçen hafta ekinokstu. Hava serinlemeye, günler kısalmaya başladı artık. Yaz güzel mevsim ama buralardan göç etti şimdilik. Yazın son haftasını hasta geçirip havuza sezonu kapatmadan son kez girememene çok kızdın ama yapacak bir şey yok babacım. Normalde bütün kış okulla beraber uyguladığımız bir rutinimiz vardı. Sabah uyanıp servise binmeden önce bir bardak suya 10 damla propolis damlatıp içirirdim sana. Ardından hindistan cevizi yağı, çörek otu yağı ve zerdeçal karışımından bir kaşık, son olarak da omega 3. İşte bu takviyeler sanırım bağışıklık sistemini epey güçlendirmiş olacak ki geçen yılı neredeyse hastalanmadan ve antibiyotiksiz geçirmiştik. Ama yaz gelince bu rutinimiz bozuldu. Ben işe giderken sen henüz ...

Selam adamım. Bu konuyu yazmasam olmaz ama öyle uzun uzadıya yazmaya da niyetim yok. Kısa kısa durumu özetleyeceğim sana. Eğitim konusu ne yaparsak yapalım içimize sindiremediğimiz sorumluluklardan biri. Sanırım  bu yarım kalmışlık hissinin sebebi eğitimin il e ilgili ürettiğimiz çözümlerden ziyade, mevcut eğitim sisteminin anlamsızlığı ve işe yaramazlığı. Baştan inanmadığımız bir saçmalığa sırf mevcut kaldığımız için kılıf uydurmaya çalışıyoruz. Bu da yoruyor. Rekabet çok fazla. Hedefler çok yüksek. Küçücük adamlar için çok büyük işler bence. Gevşeyemiyorsun, korkutuyorlar. Aman geri kalmasın, eksik kalmasın, yoksun kalmasın. Bu dönemin anne-babaları bu durumda. Biz de girdik bir sarmala. Tamam iyi kötü bir şekilde öğreniyorsun öğrenmen gerekenleri. Bunu daha konforlu, daha sağlıklı ve güvenli bir şekilde yapabil diye seni özel okula gönderiyoruz. Okul okulda bitsin, ev bize kalsın istiyoruz. Ama bir kaç yıldır bunu yapamıyoruz. Evde konu tekrar etmek, ödev tamamlamak, test çöz...

Günaydın cankuşum. Bugün Cuma ve bir iş haftası daha bitiyor bugün. Hafta sonu evde blog yazamıyorum o yüzden üzerinden çok zaman geçmeden doğum günün ve bir kaç başka şey ile ilgili aklıma gelenleri yazayım istedim.  Geçtiğimiz cumartesi günü 8 yılı doldurdun gezegenimizde :) Kaç yaşındasın diye soranlara dolu dolu 8 diyebilirsin artık. Her yıl olduğu gibi doğum günü kutlaması senin için heyecan benim için stres verici bir konu olmaya devam etti. Kasım gibi doğum gününü nerede kutlasak, pastası neli olsun gibi şeyler konuşulmaya başladı evde.  Geçen yıl KidZania'da kutladığımız doğum gününden çok mutlu ayrılmıştın. Bu yıl da aşağı kalır bir eğlence istemediğini bir kaç kez söyledin. Kesinlikle evde ya da sitenin kafesinde kutlamaya çalışmak gibi bir gaflet içinde bulunmayacağımızdan emin olmak istedin.  Yedinci yaşını sınıftan arkadaşın Mercan'la birlikte kutlamıştık. İkinizde 18 Şubat doğumlusunuz. Beraber kutlamanın şöyle bir avantajı oluyor, doğum gününüz...

Merhaba canımın içi. Bir aydan uzun zaman olmuş yeni bir yazı yazmayalı. Yılbaşından sonra bir ay nasıl geçti pek anlamadım doğrusu. Günler haftalar göz açıp kaparcasına geçiyor. Dün gece seni uyuttuktan sonra farklı bilgisayarlara ve disklere, rastgele kaydettiğimiz resimleri toparladım. Sonrasında annenle oturup eskilerden videolar izledik. Hatırlamak çok güzel. Zaten bu bloğun var oluş sebeplerinden biri de hafızamdaki zayıflığı telafi etmekti.  Gözlerimiz ışıl ışıl,  eski hallerini izledik.   Çok tatlı bir bebekmişsin. Bunu "kirpi yavrusunu pamuğum diye sever" gibi bir hisle söylemiyorum. Göz var, izan var. Kalemle çizilmiş gibi bir yüz, zeytin gözler, aksanlı ve yeni yeni dökülen kelimeler.  Maşallahın var. İnsan o zaman daha çok sıkıp, sıkıştırıp, öpüp koklasaymışım keşke diyor. Çünkü şu an sarılmak öpmek pek mümkün değil. Delikanlı oldun sıkıştırılıp öpmeye gelmiyorsun. Muhtemelen bir kaç yıl sonra da bugünlere ait resimlere ve videolara bakıp şimdi...