Ana içeriğe atla

Long Long Time Ago


Herşey bugünden çok önce, 1996'da İstanbul'da başlamıştı aslında. Ben Türkiye'yi karış karış gezsem dahi bulamayacağım değerli hazinemle Avcılar'da Devlet Dairesini andıran bir fakülte binasının kat koridorlarında karşılaşmıştım. Buna karşılaşma demekte doğru sayılmaz, onu duymuştum. Cıvıltılı ve mutlu sesi koridoru inletiyordu. Benimle konuşmuyor olsa da sesi mutlu etmişti beni.

Her şey, hayatımın geri kalan günleri ve anlamı o gün şekillenmiş meğer. Ben bunu bilmeden ona sokulup, "Derste yanına oturabilir miyim?" demiştim.  Şimdi anlıyorum o sandalyenin benim olması gerektiğini.

Çok istesemde bu blogun konusu "O" değil. Onun ve Tanrı'nın bana verdiği en güzel hediye. Küçük aslan parçam  Doruk. 18.02.2009 bize ve Dünya'ya merhaba dediği tarih. Blogumuzun isim babası, doğduğu tarih olsun istedim. 

Doruğu beklediğimiz günlerde takip ettiğim bazı bloglar oldu. Genellikle bu süreci çevrelerindeki insanlarla paylaşmak, yaşadıklarını, tecrübelerini aktarmak amacıyla üretilen sorumluluğu ağır görevlerdi çoğu. Bu blogun ise tek bir amacı var. 

Hatırlamak. 

Geçmişte yaşadığım bir çok güzel şeyi, neredeyse hayatımın tamamını unutmak üzereyim. 32 yılı geride bırakmak üzereyken sanki 5 yıldır buralardaymış gibi beynim ve hatıralarım. Belki de en mutlu olduğum bu günleri zamanın eskitmesine izin vermemek için giriştim bu işe. Umarım devamını getirebilirim.

Hayatımdaki her güzel şeyin kaynağı biricik sevgilime ve hayatımdaki en özel şeye;

Doruğuma.....


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Elmyra Duff

Uzun zamandır bir köpeğimiz olsun istiyorum ben. Her fırsatta söylerim annene. Annen köpeklerden çekinir. Köpeklerden hoşlanmaz diyemem sadece uzaktan sevmeyi tercih eder. Yanlarına sokulmaz, hatta bir köpek ona doğru yaklaşırsa genelde kaçacak delik arar. Bu yüzden köpek besleme sevdası bahçeli bir evimiz olana kadar rafa kaldırılmıştı. Ortaköy'de oturduğumuz zamanlarda kendimize ait bir kedimiz olmuştu. Mısırdı adı. Ona bakıp büyütmek bile ciddi sorumluluk istiyordu.Sonra anneannene devrettik o sorumluluğu. Kendimize zor bakıyorduk o zamanlar. :) Hayvan sevgisinin çocuk gelişiminde çok önemli bir rolü olduğu, evde evcil bir hayvan ile birlikte büyümenin çok olumlu katkıları oluğunu duyuyoruz, okuyoruz. Ama hali hazırda apartman dairesinde yaşarken, hakkını vererek evcil bir hayvanı sahiplenmeye hazır olmadığımızı ben de kabul ediyorum artık. Bahçeli bir eve geçersek ilerde ilk işim bir köpek almak olacak ama. Çünkü sen de benim gibi bayılıyorsun köpeklere. Şimdiye kadar tatsız b...
Yorum Gönder
Okumaya Devam Et

İlk Karşılaşma

B u notları tutmak için geç kalmışım belli ki. Hamileliğin öncesi ve sonrasıyla 15 aylık bir zamanı, birkaç nota sığdırmak tahmin ettiğimden de zor oluyor. İlk aklıma geldiğinde bu işe başlasaydım daha iyi olurdu belki. En azından bir yerlere not almalıymışım. Doğuma kadar birbirimizle, doğum sonrası Doruk'la o kadar meşguldük ki bir günlük tutmaya ya da herhangi bir hobiye ayıracak zaman ne yazık ki hiç olmadı. Son yazıda kaldığım yer hamileliğin sekizinci ayıydı. Evde hazırlıklar tamamlanmış, sona yaklaşan hamileliğin hediyesini beklemeye başlamıştık. Zaman azaldıkça heyecanımız da artıyordu. Son trimester de rutin kontrollerin aralığı 15 güne inmişti. Bizim de doğumu yapacağımız hastaneye karar verme zamanımız gelmişti. Aslında iki alternatifimiz vardı. Ya John Hopkins ya da Tekirdağ Devlet Hastanesi. Çok alakasız göründüğünü biliyorum. İlk tercihimiz Suzan'ın laperoskopi ameliyatını yaptırdığımız modern bir hastane olan John Hopkins'ti. Ancak Doğum Tekirdağ Devlet Hast...
2 yorum
Okumaya Devam Et

Iyiligi Kalbınden Tasan Kuzu

Yepyeni bir yılın günlerini birlikte tüketmeye başladık bile oğlum. Çok şükür. Özellikle bu yılbaşı eğlenceli ve huzurlu geçti. Bir yılbaşı gecesine yakışır biçimde kar yağdı. Ben zaten yarım gün için işe gitmeyi manasız bulanlardanım. Kar da gitmeme izin vermeyince Perşembe'den Pazara 4 günlük bir yeni yıl tatilimiz oldu.  Yılın son günü neredeyse tüm gün dışarıda karla oynadık. En sevdiğin şeylerden biri. Evde "Bu sene mutlaka gideriz" diye her zaman tam takım kayak kıyafetleri bulunduruyoruz :) Kar topu oynamaya çıkarken kayak kıyafetlerimizi giydik. Üşüme ıslanma riskini azalttık böylece. Bütün çocuklar bahçedeydi. Kimi kartopu oynuyor, kimi kardan adam yapıyordu. Biz ve bir kaç kişilik proje ekibi ise iglo yapmaya karar verdik. Kamyonunun kasasında kiremit haline getirdiğimiz karlar ile igloyu inşa etmeye çalıştık. Ama tahmin ettiğimizden daha zor ve uzun sürecek bir uğraşmış. Sen minecraft evi yapıyoruz diye kendini ve diğer çocukları motive etmeye çalışs...
Yorum Gönder
Okumaya Devam Et