Ana içeriğe atla

Badire

Badire : "Birden bire ortaya çıkan tehlikeli durum"

Her acemi anne-baba gibi bizimde ilk aylarda bazı badireler atlattığımızı itiraf etmemiz gerek. Ne kadar dikkat etsek, gözümüz gibi sakınsak da istemeden seni birkaç sınavdan geçirdik. Hepsi de anne ve babanla yalnızken başına geldi. Hatta seninle başbaşa kaldığımız ilk hafta sonu oldu biri. Cılız yeni anne-baba özgüvenimizi yerlere sermişti. O yüzden en çok bizden koruman lazım kendini :)

Hevesle banyoya girmiş, iki sakar bir telaş banyo hazırlıkları yapıyorduk. Genellikle birimiz elbiselerini çıkarırken diğerimiz suyunu hazırlar. O gün suyu hazırlama işi annenindi. Önce küvetini bir miktar sıcak su ile doldurup ardından azar azar soğuk su ilave edip banyo ısısına ulaştırıyorduk. Ben de elbiselerini çıkarıp artık seni banyoya hazır hale getirmiştim. Nasıl oldu, ne düşünüyordum hala bilmiyorum. Soğuk su eklemediğimiz küvete kollarımın arasında ayak parmakların girer girmez bastın çığlığı. O anda sudan çekip aldım seni. Çay demlemeye uygun sıcaklıktaki suya minik ayaklarını sokmuştum. Nasıl ağladığını tarif edemem. Çok ağlayan bir bebek değildin zaten. En çok iğne yapılırken ağladığını görmüştüm. O bunun yanında ağlamak bile sayılmazdı sanırım. Ne yapacağımızı şaşırdık. O an pişmanlık duygusu insanın içini kemiriyor. Sakin biri olmadığımı o zaman anladım. Panik halde oraya buraya koşturduk. Hemen kremler sürüp seni sakinleştirecek bir şeyler yapmaya çalıştık. Canının yandığı bakışlarına o kadar vurmuştu ki, bakarken sana bizimde canımız yandı. Neyse ki su ile temasın çok sürmemiş ve ciddi bir yanığa sebep olmamıştı. Birkaç dakika sonra normal haline döndün. Herhangi bir iz de yoktu. Kısa ama üzücü bir tecrübeydi sen ve biz için. Özür dilerim meleğim.


 
Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Elmyra Duff

Uzun zamandır bir köpeğimiz olsun istiyorum ben. Her fırsatta söylerim annene. Annen köpeklerden çekinir. Köpeklerden hoşlanmaz diyemem sadece uzaktan sevmeyi tercih eder. Yanlarına sokulmaz, hatta bir köpek ona doğru yaklaşırsa genelde kaçacak delik arar. Bu yüzden köpek besleme sevdası bahçeli bir evimiz olana kadar rafa kaldırılmıştı. Ortaköy'de oturduğumuz zamanlarda kendimize ait bir kedimiz olmuştu. Mısırdı adı. Ona bakıp büyütmek bile ciddi sorumluluk istiyordu.Sonra anneannene devrettik o sorumluluğu. Kendimize zor bakıyorduk o zamanlar. :) Hayvan sevgisinin çocuk gelişiminde çok önemli bir rolü olduğu, evde evcil bir hayvan ile birlikte büyümenin çok olumlu katkıları oluğunu duyuyoruz, okuyoruz. Ama hali hazırda apartman dairesinde yaşarken, hakkını vererek evcil bir hayvanı sahiplenmeye hazır olmadığımızı ben de kabul ediyorum artık. Bahçeli bir eve geçersek ilerde ilk işim bir köpek almak olacak ama. Çünkü sen de benim gibi bayılıyorsun köpeklere. Şimdiye kadar tatsız b...
Yorum Gönder
Okumaya Devam Et

İlk Karşılaşma

B u notları tutmak için geç kalmışım belli ki. Hamileliğin öncesi ve sonrasıyla 15 aylık bir zamanı, birkaç nota sığdırmak tahmin ettiğimden de zor oluyor. İlk aklıma geldiğinde bu işe başlasaydım daha iyi olurdu belki. En azından bir yerlere not almalıymışım. Doğuma kadar birbirimizle, doğum sonrası Doruk'la o kadar meşguldük ki bir günlük tutmaya ya da herhangi bir hobiye ayıracak zaman ne yazık ki hiç olmadı. Son yazıda kaldığım yer hamileliğin sekizinci ayıydı. Evde hazırlıklar tamamlanmış, sona yaklaşan hamileliğin hediyesini beklemeye başlamıştık. Zaman azaldıkça heyecanımız da artıyordu. Son trimester de rutin kontrollerin aralığı 15 güne inmişti. Bizim de doğumu yapacağımız hastaneye karar verme zamanımız gelmişti. Aslında iki alternatifimiz vardı. Ya John Hopkins ya da Tekirdağ Devlet Hastanesi. Çok alakasız göründüğünü biliyorum. İlk tercihimiz Suzan'ın laperoskopi ameliyatını yaptırdığımız modern bir hastane olan John Hopkins'ti. Ancak Doğum Tekirdağ Devlet Hast...
2 yorum
Okumaya Devam Et

Iyiligi Kalbınden Tasan Kuzu

Yepyeni bir yılın günlerini birlikte tüketmeye başladık bile oğlum. Çok şükür. Özellikle bu yılbaşı eğlenceli ve huzurlu geçti. Bir yılbaşı gecesine yakışır biçimde kar yağdı. Ben zaten yarım gün için işe gitmeyi manasız bulanlardanım. Kar da gitmeme izin vermeyince Perşembe'den Pazara 4 günlük bir yeni yıl tatilimiz oldu.  Yılın son günü neredeyse tüm gün dışarıda karla oynadık. En sevdiğin şeylerden biri. Evde "Bu sene mutlaka gideriz" diye her zaman tam takım kayak kıyafetleri bulunduruyoruz :) Kar topu oynamaya çıkarken kayak kıyafetlerimizi giydik. Üşüme ıslanma riskini azalttık böylece. Bütün çocuklar bahçedeydi. Kimi kartopu oynuyor, kimi kardan adam yapıyordu. Biz ve bir kaç kişilik proje ekibi ise iglo yapmaya karar verdik. Kamyonunun kasasında kiremit haline getirdiğimiz karlar ile igloyu inşa etmeye çalıştık. Ama tahmin ettiğimizden daha zor ve uzun sürecek bir uğraşmış. Sen minecraft evi yapıyoruz diye kendini ve diğer çocukları motive etmeye çalışs...
Yorum Gönder
Okumaya Devam Et