Bebekliğin pek durağan geçmiyor. Eve kapanan bir bebek değilsin. Bugün küçük ailemizin 221. günü. Geride kalan dönemde ufak ayrılıklarımız dışında hep birlikteydik. Bir kere Tekirdağ'a gittin annenle uzak kaldık, bir kez de ben işim nedeni ile Adana'ya gittim. Bunlar kısa süreli ayrılıklardı. Bir iki gün sürmüştü. İlginç olan sürekli seninle birlikteyken, bazen kafa dinlemek için yalnız kalmak istiyorum. Ama sen yokken; olsa da yanımda uykusuz kalsam, yorulsam diyorum. Bebek büyütmek keyifli olduğu kadar yorucu bir sorumluluk. Tembel bir baban olduğuna dair küçük ipuçlarını da verdim sana. Anneannen bizim yükümüzün büyük kısmını üstlendiği halde bu kadar mızmızlanıyorsam birbaşımıza seni büyütmek zorunda kalsaydık ne olurdu sen düşün. Hayat seninle birlikte beni de değiştiriyor. Sorumluluklarımdan kaçmıyorum eskisi gibi. Nasıl bir adamın ellerine emanetim diye endişelenmene gerek yok şimdilik :) Konu yine dağıldı.
Birlikte geçirdiğimiz ilk tatilimizin ardından annen ve nanni ile birlikte bu kez Alanya'ya Aysel ablanların yazlığına gitmeye karar verdi annen. Ben izin alamadığım için sizinle gelemedim. Bir hafta sürdü ayrılığımız bu kez. Zaten annenden de uzak kalmazdım uzun süre. İkinizin olmadığı bir hafta boyunca vakit geçmedi. Büyüyünce araştırırsın; "Sudan çıkmış balık"
Annenin sürücülük deneyimi o zamanlar yeterli olmadığından tatile uçakla gitmenize karar verdik. İlk uçak yolculuğun 8 Temmuz'da gerçekleşmiş oldu böylece. Önceki yolculuklarımızda, bebeklerin kalkışla başlayıp inişle sona eren ağlama krizlerine şahit olduğumuz için benzer bir durumla karşılaşacağımıza hazırlamıştık kendimizi. Ama sen her zaman ki gibi uslu uslu oturmuş, etrafı izlemişsin. Aferim sana :)
Ben olmadığım için tatil detaylarını Suzan yazar artık. Ama çok eğlendiğinizi söyledi annen. Bir haftalık ayrılıkta bol bol telefonlaştık. Dönüşünüzde havaalanında beklerken de zaman geçmedi hiç. Çok özlemişim seni. Bir daha o kadar uzak kalmayalım.
Yorumlar