Ana içeriğe atla

İlk Diş

Biraz kalıtımsal olduğu söyleniyor bu diş konusunun. Anne-baba bebekken erken diş çıkarmışsa, bebekleri de kuvvetle muhtemel erken diş çıkarıyormuş. Genel kabule göre ise, bebeklerin yaklaşık 7 aylıkken diş çıkarmaları bekleniyormuş. Tümden gelirsek annen ya da ben dişimizi erken çıkarmış olmalıyız. Çünkü daha 5 ayını doldurmadan alttan alttan minik bir diş patlayıverdi. Sinyallerini çok önceden vermeye başlamıştı zaten. 3ncü ayın dolmadan ağızından salyalar eksik olmuyordu. Eline geçirdiğin herşeyi ağzına sokup kendi kendine dişlerini kaşıyordun. Bebeklerin dünyayı ilk tanıma yönteminin tatmak olduğunu okumuştum. İlk alğı bu yolla yapılıyormuş. Sana göre dünyada herşey yenilebilirdi. Kendi aralarında tadı güzel ve tadı kötü diye ayrılıyorlardı sadece. Diş çıkarmanın verdiği kaşınma isteği ile herşeyi ağzına götürme güdün tavan yapmıştı. Buna annenin çenesi de dahil :) Bazen salyaların yüzünden sırılsıklam olan elbiselerini değiştirdiğimiz oluyordu. 

Fonkiyonel bir diş kaşıyıcı bulmak hiç de kolay değilmiş. Sert, yumuşak, sulu v.s bir ton diş kaşıyıcı denedik. Hiç birisinin fataniği olmadın. Sadece Sevi bebe bakım setinden çıkan kıytırık plastik bir kaşıyıcı işimizi gördü. Parmağa takılan diş fırçası gibiydi ve epeyce oyalayıp sakinleştiriyordu seni. İkinci favorin ise pet şişelerin kapağıydı. Acil durumlarda da onu kullandık. İlerde bir kardeşin olursa bu tür bebek ürünlerine şuursuzca para harcamamaya karar verdik.

İlk dişini hemen yanında bir ikincisi takip etti kısa süre sonra. Şimdi iki tavşan dişin var altta. Yine çok kaşınıyor diş etlerin. Sanırım üst dişlerini de çıkarmak üzeresin. Korktuğumuz başımıza gelmedi çok şükür. Ne çok ateşlendin. Ne de çok huysuzlaştın. Sakin sakin iki diş patlattın. O zaman resmini çektirmedin bize hiç. Şimdiki hali böyle ;
Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Elmyra Duff

Uzun zamandır bir köpeğimiz olsun istiyorum ben. Her fırsatta söylerim annene. Annen köpeklerden çekinir. Köpeklerden hoşlanmaz diyemem sadece uzaktan sevmeyi tercih eder. Yanlarına sokulmaz, hatta bir köpek ona doğru yaklaşırsa genelde kaçacak delik arar. Bu yüzden köpek besleme sevdası bahçeli bir evimiz olana kadar rafa kaldırılmıştı. Ortaköy'de oturduğumuz zamanlarda kendimize ait bir kedimiz olmuştu. Mısırdı adı. Ona bakıp büyütmek bile ciddi sorumluluk istiyordu.Sonra anneannene devrettik o sorumluluğu. Kendimize zor bakıyorduk o zamanlar. :) Hayvan sevgisinin çocuk gelişiminde çok önemli bir rolü olduğu, evde evcil bir hayvan ile birlikte büyümenin çok olumlu katkıları oluğunu duyuyoruz, okuyoruz. Ama hali hazırda apartman dairesinde yaşarken, hakkını vererek evcil bir hayvanı sahiplenmeye hazır olmadığımızı ben de kabul ediyorum artık. Bahçeli bir eve geçersek ilerde ilk işim bir köpek almak olacak ama. Çünkü sen de benim gibi bayılıyorsun köpeklere. Şimdiye kadar tatsız b...
Yorum Gönder
Okumaya Devam Et

İlk Karşılaşma

B u notları tutmak için geç kalmışım belli ki. Hamileliğin öncesi ve sonrasıyla 15 aylık bir zamanı, birkaç nota sığdırmak tahmin ettiğimden de zor oluyor. İlk aklıma geldiğinde bu işe başlasaydım daha iyi olurdu belki. En azından bir yerlere not almalıymışım. Doğuma kadar birbirimizle, doğum sonrası Doruk'la o kadar meşguldük ki bir günlük tutmaya ya da herhangi bir hobiye ayıracak zaman ne yazık ki hiç olmadı. Son yazıda kaldığım yer hamileliğin sekizinci ayıydı. Evde hazırlıklar tamamlanmış, sona yaklaşan hamileliğin hediyesini beklemeye başlamıştık. Zaman azaldıkça heyecanımız da artıyordu. Son trimester de rutin kontrollerin aralığı 15 güne inmişti. Bizim de doğumu yapacağımız hastaneye karar verme zamanımız gelmişti. Aslında iki alternatifimiz vardı. Ya John Hopkins ya da Tekirdağ Devlet Hastanesi. Çok alakasız göründüğünü biliyorum. İlk tercihimiz Suzan'ın laperoskopi ameliyatını yaptırdığımız modern bir hastane olan John Hopkins'ti. Ancak Doğum Tekirdağ Devlet Hast...
2 yorum
Okumaya Devam Et

Iyiligi Kalbınden Tasan Kuzu

Yepyeni bir yılın günlerini birlikte tüketmeye başladık bile oğlum. Çok şükür. Özellikle bu yılbaşı eğlenceli ve huzurlu geçti. Bir yılbaşı gecesine yakışır biçimde kar yağdı. Ben zaten yarım gün için işe gitmeyi manasız bulanlardanım. Kar da gitmeme izin vermeyince Perşembe'den Pazara 4 günlük bir yeni yıl tatilimiz oldu.  Yılın son günü neredeyse tüm gün dışarıda karla oynadık. En sevdiğin şeylerden biri. Evde "Bu sene mutlaka gideriz" diye her zaman tam takım kayak kıyafetleri bulunduruyoruz :) Kar topu oynamaya çıkarken kayak kıyafetlerimizi giydik. Üşüme ıslanma riskini azalttık böylece. Bütün çocuklar bahçedeydi. Kimi kartopu oynuyor, kimi kardan adam yapıyordu. Biz ve bir kaç kişilik proje ekibi ise iglo yapmaya karar verdik. Kamyonunun kasasında kiremit haline getirdiğimiz karlar ile igloyu inşa etmeye çalıştık. Ama tahmin ettiğimizden daha zor ve uzun sürecek bir uğraşmış. Sen minecraft evi yapıyoruz diye kendini ve diğer çocukları motive etmeye çalışs...
Yorum Gönder
Okumaya Devam Et