Suzan'nın ağrıları azalmış, Doruk dünyaya alışmış, ben de evimi özlemiştim. Hafta başı işe dönmem gerekiyordu. Hazırlanıp Istanbul'a yola çıktık. İlk şehirler arası seyehati Tekirdağ İstanbul yolculuğu oldu diyebiliriz. Yol boyunca sakindi Doruk. Otomobil gürültüsünün tüm bebekleri sakinleştirdiğini biliyordum. Deneme şansımız oldu. Güzel bir yolculuğun ardından evimize vardık. Doğum öncesi uzun uzun araştırıp aldığımız arabasının portbebesinde uyuyordu.
Hem yatak hem seyehat aracı olduğundan Doruk kucağımızda olmadığı tüm zamanları portbebede geçirdi diyebiliriz.
O günlerde farkında olmasak da hayatımız tamamen değişmeye başlıyordu. Hamilelik sürecinde bol bol okuduk. Kendimizi mümkün olduğunca hazırlamaya çalıştık. Ancak öğrenmenin sonu yok. Uygulamalı testlerimiz oldu anneanne ile. Alt değiştirme, gaz çıkarma, banyo, yatağa bırakıp-alma, uyutma, yorulmayacak şekilde kucakta taşıma.. v.s. Çoğu testten tam puan aldığımızı düşünüyorum :)
Evdeki ilk haftamız sakindi. Bezini değiştir, besle,uyut döngüsü ile geçti zaman. Henüz göbek bağı düşmemişti. Bu nedenle banyo yaptıramadığımız gibi alt değiştirme ve hijyen işlerinde nanniden yardım aldık önceleri. ilk alt değiştirme deneyimimiz sanırım Doruk 1 haftalıkken gerçekleşti.
Henüz Suzan hamile iken, bebek büyütme konuşmalarımızda, en çok biz işteyken ne olacak sorusu kafamızı kurcalardı. Her ikimiz de çalışıyoruz. 3 ay sonra da Suzan'ın hamilelik izni bitecekti. Ya sonra ? Benzer sorunu yaşayan başka arkadaşlarımız da olmuştu. Genellikle 3 alternatif çözüm var. Birinci grup bakıcı tutmayı denedi. Sertifikalı, alanında iyi yetişmiş insanlar var bu işi yapan. Maliyetleri ve güven sorunu nedeniyle şahsen benim tercih edebileceğim bir yöntem değildi. Diğer grupta baba ya da anne işinden ayrılmak zorunda kalıyor. Süt bebekliği dönemi olduğundan genellikle anneler iş bırakıyor. Buna da şansımız yoktu. Ciddi maliyetleri olan bir hayatımız var. Son alternatif grup ise anneanne ve babaannenin torun sevgisine sığınan küçük ama mutlu azınlıktı. Çok şükür bizde o gruptaydık.
Anneannemiz Doruk'la birlikte emekliliğini istedi. Hem işinden hem de hayatının geçtiği Tekirdağ'dan ayrılarak yanımıza geldi. Minik kurabiyesi ile ilglenmek, onu büyütmemize yardım etmek için. Torun sevgisi ve evlat sevgisinin karşılaştıralmayacak iki şey olduğunu söyler. Bunun tadı bambaşkaymış. Fırsat varken anneannemize kucak dolusu teşekkürler. İyi ki varsın nanni.
Yorumlar